سایه‌آنلاین؛ محققان شرکت مشاوره مدیریتیِ Gallup و «بنیاد رفاه برای سیاره زمین» (WPE) در اقدامی مشترک، سعی در فهم این‌موضوع داشته‌اند که «چه‌چیزی زندگی خوب را برای جوانان جهان می‌سازد؟» نتایج یافته‌های آن‌ها از نظرسنجی‌های جهانی در سال ۲۰۲۱ نشان داد که اکثر افرادِ ۱۵ تا ۲۴ساله، روابط خوبی را در زندگی خود تجربه می‌کنند، احساس می‌کنند می‌توانند با چالش‌های زندگی کنار بیایند و معتقدند کارهایی‌که انجام می‌دهند، معنادار هستند. محققان این دو نهادِ پژوهشی، در سال ۲۰۲۲ به رتبه‌بندی جوانان از زندگی آینده‌شان پرداختند؛ و خاصه به «امیدی که جوانان برای آینده خود دارند» نگریسته و بررسی کردند که آیا این «امید»، به جنبه‌هایی از «رفاهِ فعلی آن‌ها» مرتبط است یا خیر. نتایج این مطالعه که در ۴ می ۲۰۲۳ منتشر شد، نشان می‌دهد که انتظارات و تجربیات جوانانِ جهان به‌هم‌مرتبط‌اند؛ بااین‌حال، این انتظارات و تجربیات، یکسان نیستند؛ به‌ویژه زمانی‌که از دریچه «درآمد در سطح کشور» بررسی می‌شوند. تحقیقات قبلی نشان داده: این فاکتور، به‌شدت با معیارهای ذهنیِ رفاه مرتبط است.
متخصصین «گالوپ» در گزارشِ خود آورده‌اند: سال ۲۰۲۲، پاسخ‌های افراد ۱۵ تا ۲۴ساله را به پرسش تحقیقمان که «مردم چه کیفیت زیستی را برای خویش در آینده نزدیک پیش‌بینی می‌کنند؟» تحلیل کردیم. در‌این‌نظرسنجی از مردم خواستیم زندگیِ خود را از اکنون تا پنج‌سالِ‌آتی خود در قالبِ نردبان با پله‌های شماره‌گذاری‌شده از صفر تا ۱۰ تصور کنند؛ به‌این‌شکل‌که صفر نشانگرِ «بدترین زندگیِ ممکن» و ۱۰ نشانگرِ «بهترین زندگیِ ممکن» است. در تحلیل پاسخ‌ها متوجه شدیم که رتبه‌بندی جوانان، از جایی‌که در آینده نزدیک، زندگی خویش را می‌بینند (بسته به سطح درآمد کشورشان طبق طبقه‌بندیِ «بانک جهانی»)، متفاوت است. آن‌هاکه در اقتصادهای کم‌درآمد زندگی می‌کنند، نسبت به هم‌سالان خود در سایر طبقاتِ درآمدی، زندگی خویش را به‌عنوان «بدترین» رتبه‌بندی کرده‌اند و بیش از «۱ امتیازِ کامل»، از نوجوانان و جوانان در اقتصادهای با «پُردرآمد» و «متوسط‌به‌بالا» فاصله دارند. نتایج حاصل از پاسخ شرکت‌کنندگان در نظرسنجی چنین است:
حاضرین در جوامع پُردرآمد، خود را در پله هفتم و بالاتر دیدند؛ میانگین ۷٫۹۱
حاضرین در جوامعی با درآمدِ متوسط‌به‌بالا، خود را در پله هشتم و بالاتر دیدند؛ میانگین ۸٫۳۵
حاضرین در جوامعی با درآمد متوسطبهپایین، خود را در پله هفتم دیدند؛ میانگین ۷٫۱۸
حاضرین در جوامع کم‌درآمد، خود را در پله ششم و بالاتر دیدند؛ میانگین ۶٫۴۶
در ادامه این گزارش آمده است: ما همچنین بررسی کردیم که چگونه خوش‌بینیِ جوانان به آینده‌شان، با احساسات و تجربیات مثبت فعلیِ آن‌ها؛ ازجمله «تعادل خُلقی»، «هماهنگی»، «آرامش درونی»، «آسودگی خاطر»، «رضایت» و «امنیت» مرتبط است. وقتی صحبت از این‌ها به‌میان می‌آید، جوانان در اقتصادهای کم‌درآمد، کمتر از همتایانشان در جوامع پُردرآمد گزارش می‌دهند که «همیشه» یا «اغلب» چنین احساساتی را تجربه کرده‌اند. اگرچه احتمالش بسیارکم است که گروه سنیِ موردنظر در جوامع کم‌درآمد، بگویند «همیشه» یا «اغلب» چنین احساسی دارند؛ اما در چندین تجربه مثبت، برجسته‌اند: تجربه هماهنگی با افکار و احساساتشان (۵۵درصد)، احساس ثبات و امنیت در زندگی‌شان (۵۳درصد) و اینکه ذهنشان راحت است (۵۲درصد). درواقع طبق این آمار؛ بیش از نیمی از جوانان در اقتصادهای کم‌درآمد گفته‌اند که «همیشه» یا «اغلب» این احساسات را تجربه می‌کنند. علاوه‌براین؛ ۷۱درصدِ این بازه سنی در جوامع کم‌درآمد گفته‌اند با اطرافیان هماهنگ‌اند. درواقع، احساس هماهنگی (همدلی) با دیگران، «بیشترین» تجربه گزارش‌شده برای جوانان در تمام طبقات درآمدی‌ست. از‌آن‌سو، اینکه چقدر در زندگی‌شان تعادل هست، چقدر گمان می‌کنند آنچه برایشان رخ داده درست بوده؛ و آرامش درونی «کمترین» موارد گزارش‌شده در تمام سطوح اقتصادی، طبقه‌بندی شده‌اند. «رضایت از زندگیِ کنونی» گزینه مشترک نوجوانان و جوانان در اکثر گروه‌های اقتصادی به‌عنوان عاملی برای امیدداشتن به آینده بود؛ درحالی‌که در اقتصادهای پردرآمد، «احساس ثبات و امنیت در زندگی» و «یافتن آرامش درونی» دو عنصر اثرگذار بر «احساس امیدواری آن‌ها نسبت به آینده»، است. دراین‌گروه، «آرامشِ خیال» نقش و تأثیر منفی بر حس امیدواری آن‌ها دارد؛ شاید ازاین‌روکه در کشورهای با درآمدِ بالا، وقتی جوانان به آینده نزدیک خود می‌اندیشند، کشف و طبقه‌بندی فرصت‌های یادگیری و توسعه متنوعی، به ذهنشان خطور کند که متعاقباً «تشویشِ خیال» را به‌جای «آرامشِ خیال» درپی بیاورد. عکس آن درمورد جوامع کم‌درآمد صادق است؛ یعنی جوانانی‌که در‌این‌کشورها زندگی می‌کنند و احساس راحتیِ خیال دارند، احتمالاً زندگی بهتری در آتیه را برای خود پیش‌بینی می‌کنند. رابطه «احساس تعادل در زندگی فعلی» به «امید جوانان به آینده» فقط در کشورهای با درآمد متوسطبهپایین دیده می‌شود. نوجوانان و جوانان ممکن است به‌طور نامتناسبی بر یک یا دو بُعد متمرکز شوند؛ مانند آموزش، فرصت‌های شغلی یا حتی جذب هنجارها و انتظارات خانواده یا جامعه. این ممکن است توضیح دهد که چرا «تعادل» یکی از پیوندهای اصلی ارزیابیِ زندگی آینده، در بیشتر نقاط جهان نیست. این گزارش درپایان آورده است: اگرچه برخی تجربیات ذهنیِ روزانه (مانند رضایت) به نحوه پیش‌بینی جوانان در اکثر گروه‌های درآمدی مربوط به کیفیت زندگی آینده‌شان است، سایر تجربیات (مانند تعادل، آرامش ذهن، ثبات و امنیت و …) کلاً با ارزیابی جوانان از زندگی آینده‌شان مرتبط نیستند. تفاوت‌های میان جوانان در بخش‌های مختلف جهان، اطلاعات مهمی را برای ابتکارات آموزشی و رفاهی به‌دست می‌دهد و درک الگوها، همراه با تحلیل‌های دقیق‌تر درباره عوامل تعیین‌کننده آینده خوب برای جوانان، می‌تواند بینش‌های محلی مرتبط و عملی را دراختیار ذینفعان قرار دهد.
مصطفی رفعت
